Marzec
Luty
Styczeń
Grudzień
Listopadowy powiew lata
Wyglądam teraz za okno i właściwie nic nie widzę, bo jest taka mgła, że jadąc samochodem nie wiedziałem, czy to szyby są tak zaparowane, czy to przejrzystość powietrza jest tak niska. Ale to jednak atmosfera.
Ale początek tego tygodnia był bardzo ładny i zgodnie z moim przeczuciem jeszcze kilka razy udało się pojeździć na rowerze i nawet zrobić kilka ładnych zdjęć. Nie wiem jednak, czy uda mi się je umieścić, bo jest jakiś problem ze stroną.
Rok
Rok temu powróciłem na stałe do Kalisza. Rozpocząłem jedną aplikację i ją równie szybko zakończyłem, zdałem masę egzaminów i teraz jestem tu, gdzie jestem. Nie jest źle.
Rok temu była ładna jesienna pogoda jeszcze w listopadzie, bo doskonale pamiętam, że w dniu, w którym rozpocząłem swoją nową pracę, jeździłem jeszcze na rowerze i dojechałem prawie do Trojanowa. Mam cichą nadzieję, że w tym roku też jeszcze się uda gdzieś na rowerze pojechać, chociaż ciepło nie jest. Pomimo tego jesień lubię.
Listopad
Łódź
Rok temu byłem w Tatrach, a teraz niestety wakacji z prawdziwego zdarzenia nie miałem. Zamiast tego miałem nieplanowaną tygodniową wycieczkę do Łodzi. Początkowo wywarła na mnie negatywne wrażenie, bo miejsce w którym mieszkałem (ul. Legionów), wyglądała jak kaliska ulica Jabłkowskiego, tyle tylko, że dużo dłuższa. Ale po bliższym przyjrzeniu Łódź bardzo zyskuje.
Październik
Człowiek renesansu w serialu
Od dłuższego czasu nie oglądałem żadnego dobrego serialu ani filmu. Nie wiem dlaczego, może po prostu, gdy skończyłem studia, to nastała taka posucha 🙂
W sierpniu rozpocząłem oglądanie „Hannibala”. Nie trudno się domyślić, że serial nawiązuje do „Milczenia owiec”, „Hannibala” (z Hopkinsem) i całej tej filmowej menażerii, która jest jakoś tam związana z serią książek (o ile pamiętam, „Czerwonego smoka” chyba nawet zacząłem czytać, ale mnie znudził). Jeśli wierzyć napisom w filmie, to ponoć jest on jakoś z „Czerwonym smokiem” związany. Dla osób nie w temacie wystarczy powiedzieć, że „Hannibal” (imię) rymuje się z „kanibal” – więc już wiadomo, o co chodzi.
Wyprodukowano trzy sezony serialu, każdy po trzynaście odcinków, i o ile słyszałem, więcej już chyba nie będzie. Głównym atutem filmu jest Mads Mikkelsen, czyli świetny duński aktor. Pasuje do fabuły całkiem nieźle, bo i sam tytuły bohater jest postacią dosyć egzotyczną. Otóż, jak dowiadujemy się już w trzecim sezonie, co wynika także z powieści, sam Hannibal Lecter nie jest Amerykaninem, tylko Europejczykiem (chyba Litwinem) – co uwiarygadnia jego nie do końca amerykański akcent. Sam Lecter jest lekarzem i, co by nie mówić, człowiekem renesansu: maluje, rysuje, komponuje, gotuje… Jednym słowem – chodzący ideał, z jednym małym wyjątkiem, czyli skłonnością do mordowania.
Skłonności do mordowania tytułowego bohatera można się z resztą domyślać od samego początku, chociaż nie jest to podane widzom wprost na tacy. Musi minąć kilka odcinków, nim widzowie przekonają się o tym na pewno.
Pierwsze dwa sezony są ciekawe i trzymające – w miarę – w napięciu. Nie patrzy się przy nich tak na zegarek, jak przy „Detektywie”. Natomiast sezon trzeci to jest tragedia. Utknąłem chyba na piątym odcinku i jak na razie nie jestem w stanie zebrać się, by obejrzeć dalszy ciąg.
Film jest bardzo plastyczny, z ciekawą scenografią i rekwizytami. Widać, że scenarzystom nie brakowało pomysłów 🙂 Dla mnie denerwujące są wizje głównego bohatera, które są mocno kiczowate. Kicz jest obecny w wielu amerykańskich filmach.
Warto obejrzeć także film demaskujący sztuczki operatorskie twórców serialu.
Wrzesień
Początek września. Lato nie chce się skończyć
