Tag: zdjęcia

Opublikowane w

Boczne drogi 2021

W to miej­sce wra­cam już od 5 lat co roku w mar­cu. Ale jakoś tak się sta­ło, że poprzed­ni (i jedy­ny raz) jakieś zdję­cia z tego miej­sca wrzu­ci­łem 2 lata temu.

Sta­wy przy­go­dzic­kie to w grun­cie rze­czy nic nad­zwy­czaj­ne­go. Asfalt, śmie­ci, dziu­ra­wa dro­ga, tro­chę wody, pola, rów, pta­ki, zno­wu śmie­ci. Ale za pierw­szym razem zro­bi­ły na mnie bar­dzo duże wra­że­nie, przede wszyst­kim ze wzglę­du na to, że są napraw­dę duże. A dru­ga kwe­stia jest taka, że to wła­śnie na połu­dnie od Ostro­wa Wiel­ko­pol­skie­go roz­po­czy­na się Doli­na Bary­czy. Jak każ­dy wie, Doli­na Bary­czy ucho­dzi za miej­sce wyjąt­ko­wo ład­ne. Nie­ste­ty do tej pory nie mia­łem oka­zji zba­dać jej dokładnie.

Jak się spoj­rzy na mapę, to widać wyraź­nie, że od tego miej­sca, w kie­run­ku zachod­nim, wije się Barycz. W oko­li­cach Przy­go­dzic jest to bar­dzo byle­ja­ka, wąska, płyt­ka rze­ka. Ale za Odo­la­no­wem to już zupeł­nie co inne­go. Barycz oto­czo­na jest kil­ko­ma kom­plek­sa­mi sta­wów, któ­re zasi­la. Sta­wy przy­go­dzic­kie to pierw­szy z tych kompleksów.

  • Trzci­na nad stawami
  • Łabę­dzie (?) na polu
  • Staw bez wody

Kra­jo­braz jest raczej mono­ton­ny, nic szcze­gól­ne­go; trud­no w połu­dnio­wej Wiel­ko­pol­sce zna­leźć tere­ny atrak­cyj­ne przy­rod­ni­czo. Sta­wy są sie­dli­skiem dla bar­dzo wie­lu pta­ków, któ­re jed­nak bar­dziej sły­chać niż widać. Bez lor­net­ki trud­no cokol­wiek zoba­czyć, bo pta­ki nie są przy brze­gu, tyl­ko wolą spo­kój na środ­ku sta­wów, z dala od ludzi.

Dla osób, któ­re chcia­ły­by się wybrać w te oko­li­ce, dodam, że prze­bie­ga tam­tę­dy czar­ny szlak tury­stycz­ny, któ­rym moż­na się poruszać.

Kra­jo­braz bocz­nych dróg

Opublikowane w

Las wczesną wiosną

Rezer­wat w zróż­ni­co­wa­nym lesie jest cie­ka­wy o każ­dej porze roku. Jeśli wystę­pu­je w nim epi­zo­dycz­ny stru­mień, to jesz­cze lepiej. Na wio­snę napeł­nia się wodą. Nie­ste­ty szyb­ko wysycha. 

Zobacz tak­że: Zimą w lesie

Opublikowane w

Wawel w zbliżeniach

Kra­ków to może tro­chę nud­ny temat, nie raz już o nim pisa­łem. Jed­nak już sam Wawel jest takim miej­scem, gdzie trze­ba wra­cać i za każ­dym razem zoba­czy się coś inne­go. A gdy ten Wawel jest zupeł­nie pusty, to jest jesz­cze lepiej.

Opublikowane w

Opustoszały Kraków

Tak się sta­ło, że po pół­to­ra­rocz­nej prze­rwie zno­wu musia­łem poje­chać do Kra­ko­wa. Pan­de­mia spra­wi­ła, że mia­sto jest zupeł­nie inne i wyglą­da tro­chę jak makie­ta. Szko­da, że zawsze nie jest tak pusto.

Była sobo­ta, od rana był mróz, spa­dły 2 cm śniegu.

  • Plan­ty w sobo­tę rano
  • Oko­li­ce Wawelu
  • Grodz­ka
  • Dro­ga na Wawel

Tym­cza­sem wieczorem

Daw­niej

Wie­czo­rem w Krakowie

Kra­ków czarno-biały

Opublikowane w

Gołuchów zimą

Zło­śli­wi mówią, że głów­ną atrak­cją Kali­sza jest Gołu­chów, cho­ciaż nie znaj­du­je się w Kali­szu, tyl­ko kil­ka kilo­me­trów dalej, w dodat­ku w powie­cie ple­szew­skim. Gołu­chów to las, zalew, pla­ża, ale przede wszyst­kim zabyt­ko­wy pałac z roz­le­głym par­kiem i arbo­re­tum. No i dodat­ko­we atrak­cje, jak muzeum leśnic­twa czy zagro­da zwie­rząt: żubry, danie­le, dzi­ki itd.

Jak­by się dobrze zasta­no­wić, to w oko­li­cach Kali­sza są jesz­cze inne war­te zoba­cze­nia pała­ce (Lew­ków, Dobrzy­ca), ale Gołu­chów jest naj­le­piej zna­ny. Znaj­du­je się pod opie­ką Muzeum Naro­do­we­go w Pozna­niu. W samym pała­cu znaj­du­ją się war­to­ścio­we zbio­ry, jak choć­by kolek­cja antycz­nych grec­kich waz.

Była to sie­dzi­ba rodo­wa któ­re­goś z ary­sto­kra­tycz­nych pol­skich rodów, ale praw­dę mówiąc, ja się nie wyzna­ję na tych wszyst­kich gene­alo­giach. Wiem tyl­ko, że wła­ści­cie­le Gołu­cho­wa byli sko­li­ga­ce­ni m.in. z wła­ści­cie­la­mi Kór­ni­ka; nie przy­pad­ko­wo tak­że obok obu tych pała­ców znaj­du­je się arboretum.

  • Pałac w Gołu­cho­wie z pew­nej odległości
  • Z odda­li – Oficyna
  • Kaplicz­ka na tere­nie posiadłości
  • Stru­mień i rozlewiska

W Gołu­cho­wie byłem nie raz, ale za to pierw­szy raz zimą i to w dodat­ku w cza­sie, gdy powo­li się ściem­nia­ło. Oto­cze­nie pała­cu zimą jest rów­nie malow­ni­cze, jak latem. Szko­da tyl­ko, że nie było śnie­gu. Ale pew­nie jesz­cze tam wrócę.

Pałac od dru­giej strony

Gołu­chów latem: Do Gołu­cho­wa – lipiec 2011

Opublikowane w

Zima i śnieg

Zima w wer­sji ze śnie­giem. Rze­ka zimą jest wyjąt­ko­wo ładna.

Na prze­ło­mie lute­go i stycz­nia moż­na powie­dzieć, że wresz­cie poja­wi­ła się zima. Tem­pe­ra­tu­ry znacz­nie spa­dły i spadł śnieg. Nie wia­do­mo, na jak dłu­go, więc trze­ba te oko­licz­no­ści przy­ro­dy uwiecz­nić na zdjęciach.

Zima w wer­sji bezśnieżnej
Opublikowane w

Kalisz wieczorem

Kalisz nie jest zbyt ład­nym mia­stem, nie ma zabyt­ków, jest brud­ny i zapusz­czo­ny. Ale nawet zimą i nawet wie­czo­rem da się zna­leźć miej­sca cał­kiem uro­kli­we. Oczy­wi­ście, o ile się je odpo­wied­nio sfotografuje 🙂

Opublikowane w

Wreszcie zima

Pomi­mo wszyst­kich klęsk któ­re przy­niósł rok 2020, pogo­do­wo nie było aż tak źle, jak w latach poprzed­nich. Przede wszyst­kim nie było takiej strasz­nej suszy, jak w kil­ku wcze­śniej­szych latach. Wio­sną i latem padał deszcz. Na łąkach poja­wi­ły się kwia­ty. Poza tym, nie było też takich wiel­kich upa­łów jak w kil­ku poprzed­nich latach i nie były aż tak intensywne.

Widok na Pro­snę od stro­ny Par­ku Miej­skie­go w Kaliszu

Zima zapo­wia­da­ła się byle­jak, czy­li tak, jak od jakiś kil­ku lat. Czy­ta­łem, że ostat­nio śnieg na Świę­ta Boże­go Naro­dze­nia był 2012 roku. Jest to cał­kiem moż­li­we. Zimy są ostat­nio krót­kie, suche i łagod­ne. Nie ma wiel­kich mro­zów. Podob­nie w tym roku, jesz­cze w grud­niu cały czas tem­pe­ra­tu­ra była dodat­nia, spo­ra­dycz­nie spa­da­ła poni­żej 0. Pierw­szy raz mi się zda­rzy­ło, żebym w grud­niu, w trak­cie urlo­pu, jeź­dził na rowe­rze – było kil­ka stop­ni cie­pła i pogo­da to umożliwiała.

  • Począ­tek nowe­go roku w Par­ku Miej­skim w Kaliszu
  • Park Miej­ski
  • Pro­sna nocą
  • Rynek Ostrow­ski o świ­cie z nie­wiel­ką ilo­ścią śniegu
  • Uli­ca Wio­sny Ludów w Ostro­wie Wiel­ko­pol­skim – nie­mra­we prze­ja­wy zimy o świcie

Od kil­ku już lat praw­dzi­wie zimo­wa pogo­da przy­cho­dzi dopie­ro na począt­ku nowe­go roku. Tak było rów­nież w tym roku. Ale nie tyl­ko jest mróz, ale rów­nież nawet spadł śnieg. Nie­wie­le, ale zawsze coś. Moż­na było zro­bić kil­ka zdjęć.

  • Wresz­cie atak zimy nad rzeką
  • Pro­sna zimą
  • Zimą

A podob­no tej nocy ma przyjść „bestia ze wscho­du”, czy­li tem­pe­ra­tu­ra ma spaść do minus kil­ku­na­stu stop­ni poni­żej zera. Teraz robi to na nas wra­że­nie. Ale pamię­tam, jak jesz­cze w cza­sach lice­al­nych tem­pe­ra­tu­ra w sty­lu ‑20 nie była niczym nadzwyczajnym.

Zima w poprzed­nich latach:

gru­dzień 2018

luty 2016

sty­czeń 2016

gru­dzień 2015

gru­dzień 2014

gru­dzień 2012

gru­dzień 2011

gru­dzień 2010

gru­dzień 2009

Wresz­cie na koniec:
w cze­lu­ściach kom­pu­te­ra zna­la­złem kil­ka zdjęć zimy z 2012 roku.

Opublikowane w

Wspomnienie z Rogalina

Pałac w Rogalinie

Roga­lin znaj­du­je się pod Pozna­niem. Pałac był sie­dzi­bą rodo­wą Raczyń­skich. Wię­cej na jego temat moż­na zna­leźć na stro­nie inter­ne­to­wej muzeum, któ­re nim obec­nie zarzą­dza. Nie­opo­dal znaj­du­je się tak­że pałac w Kór­ni­ku, o bar­dzo cie­ka­wej archi­tek­tu­rze i pięk­nym ogro­dzie wokół. Nie­ste­ty zwie­dza­nie temu pała­cu koja­rzy mi się głów­nie z muze­al­ny­mi kap­cia­mi, któ­rych zakła­da­nie jest trau­mą na całe życie.

W środ­ku roga­liń­skie­go pała­cu nigdy nie byłem. Ale war­te zoba­cze­nia są tere­ny wokół nie­go, mię­dzy inny­mi baro­ko­wy ogród. Jest tam pięk­nie o każ­dej porze roku. Byłem tam zarów­no latem, jak i póź­ną jesie­nią. Te zdję­cia zro­bi­łem w listo­pa­dzie 2020 roku; jesień była już zaawan­so­wa­na. Z powo­du epi­de­mii wokół było zupeł­nie pusto, choć była to sobota.

Cie­ka­wy jest nie tyl­ko sam ogród pała­co­wy. Parę­set metrów za nim znaj­du­ją się roga­liń­skie dęby. War­to tak­że zejść nad roz­le­wi­ska War­ty i malow­ni­cze starorzecze.

  • Roz­le­wi­ska Warty
  • Sta­ro­rze­cze
Opublikowane w

Zimą w lesie

Wbrew pozo­rom zima jest bar­dzo dobrym okre­sem na wyciecz­ki. Jest duża zale­ta – nie jest gorą­co. Kra­jo­braz jest zamglo­ny, widocz­ność jest gor­sza, kolo­ry sta­ją się bar­dzo sto­no­wa­ne. Moż­na się dostać w miej­sca, któ­re nor­mal­nie są zarośnięte.

Zobacz tak­że wio­snę.

Dumnie wspierane przez WordPress